Haar inspiratie haalt Eefje Van den Brande bij een brede schare aan moderne kunstenaars. Maar ook oude meesters zoals Frida Kahlo, Henri de Toulouse Lautrec en Modigliani neemt ze in haar op. 
Schilderen en tekenen om de gedachten en de gevoelens te uiten. Dit vertaalt Eefje in figuren die gedeeltelijk of geheel vervormd zijn weergegeven. Ze ontspruiten vanuit mensen en dieren in een vreemde houding, veelal ontstaan door een vlek op een canvas dat door fantasie uitgroeit tot wezens die een gevecht met zichzelf en de buitenwereld aangaan. Door in contact te komen met hun eigen droomwereld krijgen emoties de ruimte om zich te uiten.
Elk canvas is voor Eefje een nieuwe confrontatie, een nieuwe uitdaging. Het is een heen en weer gaan tussen twijfel en zekerheid. Het is aftasten, wegvegen, weer toevoegen. Het is een evenwicht zoeken in kleur en gelaagdheid, organisch en statisch. De vormen vloeien voort uit verbindingen die onbewust tot stand komen. Elke laag appelleert aan zichzelf en aan de kunstenaar.

​

Tekst AAZ